Арвоҳ

• 

Подробности

Бўлим: Ҳикоялар

Чиққан санаси: 21 Январь 2016

(Нашр қилинган санаси)

Бир савдогар уйига жуда кеч қайтаётган экан, йўлда девор тагида тунамоқчи бўлган бир қора танли қари чолга дуч келибди. Болаларини қўрқитиб қўймаслиги учун ҳеч ким бечора чолни тунаб қолиш учун уйига қўймаган экан. Савдогар чолни уйига таклиф қилибди, унга иссиқ таом бериб, тунаб олиши учун алоҳида хонага жой қилиб берибди.
Дераза олдида ётган чол туннинг ўртасида ғалати шовқиндан уйғониб кетибди. Ойнинг шуъласида деразадан ўғирлик қилиш учун кирмоқчи бўлган икки кимсага кўзи тушибди. Улар савдогарни ўлдириб, пулларини ўғирлаб кетишни қасд қилган эканлар.
Чол оқ чойшабга ўраниб олиб, ўз жойидан турибди ва қўлини кўтариб, уларга қараб бақирибди:
- Ҳой! Нима қиляпсизлар?
Кутилмаганда оқ чойшабга ўранган кимса чиқиб қолганини кўрган ўғрилар қўрқиб кетганидан:
- Вой дод! Бу ерда арвоҳ бор экан!.. – деб деразадан йиқилиб тушишибди. Биттаси оёғини синдирибди, иккинчисининг эса боши ёрилибди. Шовқин-суронга одамлар етиб келиб, иккала ўғрини тутиб олишибди.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи вассалом: «Модомики, банда ўз биродарининг ёрдамида экан, Аллоҳ ҳам унинг ёрдамида бўлади», деганлар.

Абу Муслим таржимаси