Нега доимо шайтон ғолиб чиқаверади?

• 

Подробности

Бўлим: Тарбия

Чиққан санаси: 20 Май 2014

(Нашр қилинган санаси)

Австралянинг Вияна шаҳарида диний семинар ўтказдим. Семинар охирига яқинлаб қолганида бир ўрта ёшли киши келиб: "Буларни тушунтириш учун кеч қолдингиз" деб қолдилар.
 Мен: "Тинчликми?" деб сўрадим.
 "Ўғлим" дедиларида титраб йиғлагудек бўлиб, ўғлим жуда ҳам диндор эди, умрага ҳам бориб адо қилган эди. Ҳатто уйда телевизор кўришга қўймас "Буни кўриш ҳаромдир" деб бизни қайтарар эди. Аммо ҳозир эса, жуда ўзгариб кетди наркотик маҳсулотларидан ҳам фойдаланаяпти" дея туриб кўзларидан томчи-томчи кўз ёши оқа бошлади. У кишининг гапларини тинглаб туриб яна бир аёл бизга яқин келиб: "Менинг қизим ҳам, у оиламизнинг энг диндори эди, ҳозир эса эрталабгача кўчада қолиб кетаяпти" деди.
Буларнинг гапириб берганларидан англашилдики, биз бугунги кунда нафақат маданиятимизни, наслларимизни, иймонимизни, жаннатимизни балки Роббимизни ҳам йўқотиб, қўлдан бой бери қўяпмиз экан. Бунинг сабаби нимада, нега бундай бўлаяпти?
Буюк Ислом динини ва унинг маданиятини қалбларимизга сингдирмасдан туриб баҳоналар қилаяпмиз. Биз майли, биздан қолаётган ёш наслларимизга Исломнинг гўзал аҳлоқлари ва ундаги ҳузур-ҳаловатни тоттиролмаяпмиз. Наслларимизнинг бўйинлари ғарб маданиятининг суви билан ювиляпти.
Аллоҳ Таоло мана шундай марҳамат қилади: "Одамлар ”иймон келтирдик” дейишлари ила имтиҳон қилинмай, тарк этилишларини ўйладиларми?" (Анкабут сураси 2-оят)
Марҳамат бугун сизга Роббимизнинг имтиҳонлари бошланди. Шайтон бизни дунё ҳою-ҳаваслари билан алдамоқчи бўлиб турибди. Биз ёшлар юзаки тақво қилиб нафсимизни қийнаб юрибмиз. Гўё мусулмончиликни қийин ҳамда ҳаётимизга қарши бир йўл қилиб олганмиз. Бу билан биз ўзимизга керак эмас нарсаларни сотиб олаяпмиз, мисол булар эвазига ақлимизнинг бир ерда туриб қотиб тафаккур қилмай қўйишини. Сўнгра эса атрофимиздаги охират билан иши йўқ, охиратга иймони йўқ инсонларнинг айшу-ишратдан иборат бўлган ҳаётларига қизиқиб қолаяпмиз. Шайтон бизни йўлдан адаштириш учун кечаю кундуз бардавом бўлиб:
 "-Сен диндорсан, ҳаётни гўзаллигини кўролмайсанми. Бу атеист (Худосиз, иймонсиз)даги баҳту-роҳатни қара. Ўзингни бир-биридан гўзал овозлари жуда ёқимли қизлар билан гаплашишдан ман қилиб юрибсан.
 -Сен эса жуда гўзал қизсан, мана бундай эркаклар билан ҳаётингни гўзллаштириш ўрнига ўзингни четга олаяпсан", дея васвасалар қилади.
Шайтоннинг гапларига эса бизда иштиёқ (бир маротаба бўлса ҳам синаб кўриш) ҳиссиёти уйғонади. Имтиҳон бошланди, сизга булар жуда ёқиб тушди ва сиз шайтонга қул бўла бошладингиз. Бу ишингиздан балки, фаришталар кўз ёш тўкишаётгандир, балки бундан омонда қолишингиз учун дуолар қилишаётгандир, начора ҳар ким ўзига лойиғини, насибасини олади.
 Ҳаром ишлардан бирини бир маротаба тотиб кўрдингиз ҳам дейлик, унинг заҳарли мазаси қалбингизга ўрнашиб олиб ўзи сизни бошқаришга ўтади. Шу қалбга тушган ифлослик, қуртнинг заҳаридек эртасига яна ўша ҳаромни истайди. Шу вақтдан бошлаб биз ўзимиздаги Илоҳий Раҳмат бўлган иймон ҳаловатини йўқотишни бошлаймиз.
 Унутмангки, бу ботқоқликда қолиб кетмаслигинингиз учун ҳали ҳам имконингиз бор ва бўлади. Роббимиз бизни бундай фалокатга кетишимизни истамайди албатта, у бизни тезда Ўзига қайтиб авф сўраб тавба қилишимизни кутади. Фақат биз бутун хотиржамликларнинг, ҳузур-ҳаловатнинг манбаси бўлган Роббимиз ва Шайтоннинг вақтинчалик инъом этган ҳою-ҳаваслари орасида эсанкираб қоламиз. Бу ҳолат "Шайтоннинг менга берган завқларига лаънат бўлсин" деб Ҳақ йўлни танлашимизга жуда катта тўсқинлик бўлади.
 Шайтон ҳам бизни ишонтириш учун:
 "-Ахир нега Аллоҳ сенинг ҳаётингни заҳар қилишни (динга амал қилиб яшашингни) истасин? Тушунсангчи, бу динларни одамларнинг ўзлари ўйлаб топишган. Буларнинг ишлари гуноҳ эмас, Аллоҳ йўқ, бўлса ҳам сен ҳали ҳаётнинг бошидасан, ёшсан. Тавбага ҳали бор унгача мазза қилиб ҳаётнинг гаштини суриб роҳатланиб қол.
 Мана шу васвасалардан кейин ботқоқдаги инсон тушган ботқоғига шундай ботадики, бундан қутилиш учун ҳатто куч қуввати ҳам қолмайди.
 Мана шу Аллоҳдан фарзанд ато қилишини ёлвориб  сўраган ва у ноқобил фарзандни шайтон чангалидан қутқара олмаётган отанинг ҳаётий муаммосидир.
 Бугун  биз бақувват иймонга эҳтиёжимиз бор. Биз динимизни яхшилаб ўрганиб уни ҳаётга тадбиқ қилишга жуда-жуда эҳтиёжимиз бор. Бизларга очиқ душман бўлган лаънати шайтоннинг нағмаларидан, васвасаларидан ҳимоялана оладиган даражада илмга ҳам эҳтиёжимиз бор.
 Биз бир кунмас бир кун нафсимизга қул бўлиб шайтонга малай бўлиб қолишдан асрашини Аллоҳдан ёлвориб сўрашга муҳтожмиз.
 Бугунги кундаги технологиянинг 100 фоизидан 10 фоизи Аллоҳга хизмат қилаётган бўлса, 90 фоизи шайтоннинг хизматидадир. Ҳозир орамизда юрган инсон, бугун мўмин бўлса эртага иймондан ажралиб иймонсиз қолиши ҳам мумкин. Чала-чулпа ўрганилган илм ва қувватсиз иймон билан шайтонга ўлжа бўлиб қолмайлик. Аллоҳ бундан Ўзи асраб авайласин.